Miasto jest sloganem, mur zaś jest wołaniem. Malowanie na murze ma na celu zburzenie go. Wpakowanie się z butami do ludzkich mieszkań. Jest wołaniem, o przebudzenie, uważnosć. Próbą otwarcia getta - miasta, mieszkania. Próbą nawiązania dialogu (wprost?), z mieszkańcami. Mówi do nich teraz, narzuca się i zmusza by rozmawiać. Jest wołaniem o powrót do życia i wołaniem o i do człowieka.
Kamienne tablice, mruczące wśród smogu, irytujące, dewastacyjne, krzyczące, nieposkromione, przekorne, ulotne a trwałe, nibyfreski, nibysztuka, głosy.
Tym samym pojęcie mural traci swe znaczenie, staje się częścią kapitalizmu i wołaniem o pieniądze.
Zdjęcia zebrane podczas spaceru, mysli też. Dziękuję Seth.
